OPRÓCZ MILENKI I ANI NA TURNUSIE REHABILITACYJNYM BYŁY TEŻ LUIZA I KASIA. NASZE ROZMOWY BYŁY DLA MNIE WYJĄTKOWE, BO ROZMAWIAŁYŚMY O ICH PROBLEMACH. NIE WIEM CZY LUIZA POSŁUCHAŁA MOJEJ RADY, ŻEBY WRÓCIĆ DO PRACY.
TO KASIA PIERWSZA ZAUWAŻYŁA MOJE POWOŁANIE DO PSYCHOLOGII. I POWIEDZIAŁA MI: „JULKA POWINNAŚ ZOSTAĆ PSYCHOLOGIEM, JESTEŚ LEPSZA OD NASZEJ PANI PSYCHOLOG”. NIESTETY KONTAKT SIĘ URWAŁ. SPRÓBUJĘ JE ODNALEŹĆ !
Z MILENĄ POZNAŁYŚMY SIĘ W SOBIESZEWIE. OBIE BYŁYŚMY NA TURNUSIE REHABILITACYJNYM. WYSTARCZYŁA CHWILA BYŚMY SIĘ ZŻYŁY. MILENKA BYŁA NIEWIDOMA, MIAŁA 13 LAT. PO UPŁYWIE PÓŁTORA TYGODNIA MILENKA WYJEŻDŻAŁA DO MALBORKA. W DNIU JEJ WYJAZDU SPOTKAŁYŚMY SIĘ NAD ZEJŚCIEM NA PLAŻĘ I OCZYWIŚCIE RYCZAŁYŚMY PÓŁ GODZINY, ŻE MUSIMY SIĘ ROZSTAĆ. MÓJ TATA JAKOŚ TO WYTRZYMAŁ I NIE PŁAKAŁ A MAMIE MILENY – ANI, KRĘCIŁY SIĘ ŁZY W OCZACH . ONE POJECHAŁY A JA PRZEZ CAŁY DZIEŃ PŁAKAŁAM, NIE CHCIAŁAM BYĆ WTEDY SAMA. PO WYJEŹDZIE DZWONIŁYŚMY DO SIEBIE PRZEZ DŁUŻSZY CZAS. CHCIAŁABYM JE ODNALEŹĆ: ANIE I MILENKĘ WIŚNIEWSKIE.
OBOZEM, KTÓRY BYM PRZEŁOMOWY DLA MNIE BYŁ PIERWSZY OBÓZ, NA KTÓRYM NASZA CUDOWNA HANIA ZROBIŁA NAM WYKŁAD O POCZUCIU WŁASNEJ WARTOŚCI. SŁUCHAJĄC TEGO WYKŁADU ZAPALIŁA MI SIĘ TAKA CZERWONA LAMPKA W GŁOWIE, ŻE WSZYSTKO CO PRZEŻYWAŁAM PRZED OBOZEM SPOWODOWAŁO TO, ŻE UTRACIŁAM POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI. PO WYKŁADZIE HANI ZYSKAŁAM JE NA NOWO. BARDZO JEJ ZA TO DZIĘKUJĘ I BARDZO CENIĘ TO CO OBIE Z ILONĄ ROBIĄ DLA MŁODZIEŻY. SĄ MOIMI AUTORYTETAMI.
PEWNEGO RAZU PRZYJECHAŁA DO MNIE MOJA PRZYBRANA SIOSTRA ILONA, ZAŁAMANA I PRZYGNĘBIONA PROSZĄC MNIE O MODLITWĘ I WSPARCIE DLA NIEJ, BO MA TRUDNĄ SYTUACJĘ RODZINNĄ. JA JAK JĄ ZOBACZYŁAM Z JEDNEJ STRONY BARDZO SIĘ UCIESZYŁAM A Z DRUGIEJ STRONY BARDZO SIĘ PRZERAZIŁAM, BO SIĘ ZMIENIŁA I PSYCHICZNIE I FIZYCZNIE, WIDAĆ BYŁO, ŻE MA POWAŻNE KŁOPOTY. OCZYWIŚCIE OBIECAŁAM JEJ MODLITWĘ I WSPARCIE. ILONA TYDZIEŃ PO TEJ SYTUACJI WYJEŻDŻAŁA RAZEM Z HANIĄ NA OBÓZ Z MŁODZIEŻĄ. MAM NADZIEJĘ, ŻE WSZYSTKO CO NAJGORSZE MOJA ILONKA MA ZA SOBĄ. MYŚLĘ, ŻE W NIEDŁUGIM CZASIE SPOTKAMY SIĘ I BARDZO SZCZERZE I SERDECZNIE SOBIE POROZMAWIAMY JAK ZAWSZE W TAKICH PRZYPADKACH.
BASIA MÓWIŁA: „WIEDZA Z EKONOMII NIE WCHODZI MI DO GŁOWY, CO MAM ZROBIĆ?” JA ODPOWIEDZIAŁAM BASI: „CZY NIE MYŚLAŁAŚ BASIU O ZMIANIE KIERUNKU STUDIÓW?” BASIA POWIEDZIAŁA: „ A JAK MYŚLISZ JULKA, CO JA MOGŁABYM ROBIĆ?” JA STWIERDZIŁAM: „ BASIU MASZ DOBRY KONTAKT Z DZIEĆMI, SPRÓBUJ SIĘ PRZENIEŚĆ NA PSYCHOLOGIĘ”. BASIA SKORZYSTAŁA Z MOJEJ RADY I ZACZĘŁA STUDIOWAĆ PSYCHOLOGIĘ. MÓWIŁA, ŻE "TO JEST TO". NASZE DROGI SIĘ ROZESZŁY, CZEGO BARDZO ŻAŁUJĘ, CHCIAŁABYM ODNALEŹĆ BASIĘ I DOWIEDZIEĆ SIĘ JAK DALEJ POTOCZYŁY SIĘ JEJ LOSY.