| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
OPRÓCZ MILENKI I ANI NA TURNUSIE REHABILITACYJNYM BYŁY TEŻ LUIZA I KASIA. NASZE ROZMOWY BYŁY DLA MNIE WYJĄTKOWE, BO ROZMAWIAŁYŚMY O ICH PROBLEMACH. NIE WIEM CZY LUIZA POSŁUCHAŁA MOJEJ RADY, ŻEBY WRÓCIĆ DO PRACY.
TO KASIA PIERWSZA ZAUWAŻYŁA MOJE POWOŁANIE DO PSYCHOLOGII. I POWIEDZIAŁA MI: „JULKA POWINNAŚ ZOSTAĆ PSYCHOLOGIEM, JESTEŚ LEPSZA OD NASZEJ PANI PSYCHOLOG”. NIESTETY KONTAKT SIĘ URWAŁ. SPRÓBUJĘ JE ODNALEŹĆ !
Z MILENĄ POZNAŁYŚMY SIĘ W SOBIESZEWIE. OBIE BYŁYŚMY NA TURNUSIE REHABILITACYJNYM. WYSTARCZYŁA CHWILA BYŚMY SIĘ ZŻYŁY. MILENKA BYŁA NIEWIDOMA, MIAŁA 13 LAT. PO UPŁYWIE PÓŁTORA TYGODNIA MILENKA WYJEŻDŻAŁA DO MALBORKA. W DNIU JEJ WYJAZDU SPOTKAŁYŚMY SIĘ NAD ZEJŚCIEM NA PLAŻĘ I OCZYWIŚCIE RYCZAŁYŚMY PÓŁ GODZINY, ŻE MUSIMY SIĘ ROZSTAĆ. MÓJ TATA JAKOŚ TO WYTRZYMAŁ I NIE PŁAKAŁ A MAMIE MILENY – ANI, KRĘCIŁY SIĘ ŁZY W OCZACH . ONE POJECHAŁY A JA PRZEZ CAŁY DZIEŃ PŁAKAŁAM, NIE CHCIAŁAM BYĆ WTEDY SAMA. PO WYJEŹDZIE DZWONIŁYŚMY DO SIEBIE PRZEZ DŁUŻSZY CZAS. CHCIAŁABYM JE ODNALEŹĆ: ANIE I MILENKĘ WIŚNIEWSKIE.