„W GŁOWIE SIĘ NIE MIEŚCI”

WYMIENIONY WYŻEJ FILM ZAWIERA W SOBIE DOSKONAŁĄ GRĘ AKTORSKĄ I TEŻ DOSKONAŁY SCENARIUSZ, KTÓRY DOSTAŁ OSKARA. ALE NIE TO JEST W TYM FILMIE NAJWAŻNIEJSZE. NAJWAŻNIEJSZĄ RZECZĄ JEST POKAZANIE WSZYSTKICH EMOCJI, KTÓRE MAMY W SOBIE, W BARDZO PRZYSTĘPNY A ZARAZEM GŁĘBOKI SPOSÓB. WYSTĘPUJĄ TAM TAKIE EMOCJE JAK: SMUTEK, ZAZDROŚĆ, NIENAWIŚĆ, PYCHA, RADOŚĆ, SZCZĘŚCIE. AKCJA FILMU DZIEJE SIĘ W GŁOWIE 11-LETNIEJ DZIEWCZYNKI, KTÓRA WRAZ ZE SWOIMI RODZICAMI PRZEPROWADZA SIĘ Z MINNESOTY DO NOWEGO JORKU. TRACI ONA KONTAKT ZE SWOIMI KOLEGAMI I KOLEŻANKAMI A TO WYWOŁUJE U NIEJ TAKĄ FRUSTRACJĘ, ŻE ZAMYKA SIĘ W SOBIE, NIE CHCE Z NIKIM ROZMAWIAĆ. NAWET JAK CHODZIŁA DO SZKOŁY TO RACZEJ BYŁA SAMA. DOPIERO PO DŁUŻSZYM OKRESIE CZASU (GDY MIAŁA JUŻ 12 LAT) PRZYZNAŁA SIĘ RODZICOM, ŻE CHCIAŁBY WRÓCIĆ TAM GDZIE SIĘ WYCHOWAŁA. RODZICE WIDZĄC CO SIĘ Z NIĄ DZIEJE ZGODZILI SIĘ BEZ WAHANIA. NAPRAWDĘ WARTO OBEJRZEĆ TEN FILM.